-klik op de foto’s voor meer details-
7. De delen zijn verlijmd
8. beginnen met hakken van gezicht en vogel
Thomas in twee delen
Na lange onderbrekingen (pinakels voor de Eusebiuskerk en kanthogels voor de Domkerk maken) is het beeld van Thomas van Aquino nu eindelijk af. In mijn eerdere blogberichten kun je lezen wie deze man was en hoe ik het beeld reconstrueerde, en hoe ik het kopiëren van het beeld ben begonnen met een heleboel zaagwerk.
Toen ik de draad weer oppakte waren de twee delen al aan elkaar verankerd met twee dikke roestvrijstalen draadeinden van 20mm dik en zo’n 50 à 60 cm lang. Dat komt niet zomaar meer los. Ik had het zo gemaakt dat het bovendeel een beetje als een dop over het onderdeel valt. Wel moest ik het voegvlak nog met een restauratiemortel verbinden, want om het vlak 100% passend te krijgen is ondoenlijk. Ik mag het niet verlijmen want een horizontale lijmnaad is vragen om problemen. Het water kan niet meer door de steen zakken en de steen erboven gaat rotten en kapotvriezen. Ik heb natuurlijk wel de pennen met epoxylijm goed vastgezet. Met de mortel heb ik de naad afgevoegd in dezelfde kleur en je ziet er nog maar heel weinig van.
9. detailleren vogel en hoofd
10. hijsen
Veertjes en pootjes
Daarna volgden de bekende stappen van het hakken van de details. Met wat meetwerk en gaandeweg detailleren ontstond er een goed gelijkende kopie van het verweerde beeld. Ik heb hiervoor geen punteerapparaat gebruikt, want mijn voorzaagmachine had me al zoveel referentie gegeven dat ik met passers en sjablonen eenvoudig de tussenliggende punten veel vlotter kon overnemen.
Ik had bij het oude beeld de missende delen met plastilineklei aangeheeld. Deze klei wordt niet hard en kan later makkelijk weer verwijderd worden. Het kleurde opmerkelijk goed bij de rest van het beeld, zodat het niet storend werkte bij het kopiëren.
Het duifje op Thomas’ schouder was heel gedetailleerd gehakt, met kleine pootjes en veertjes. Dit soort dingen is niet echt moeilijk te maken in deze steen, het vraagt alleen wat meer geduld.
11. hakken van de onderste helft
12. plooien hakken en afwerken
Op werkhoogte en draaibaar
Vervolgens heb ik het beeld een slag hoger geplaatst om de onderste helft aan te kunnen pakken. Ik zet ze altijd dicht bijeen en liefst op een draaischijf, zodat ik ze steeds in de goede stand kan plaatsen en ik makkelijk alles kan bekijken.
De bokken heb ik zo laten maken dat ze op kleine pallets passen, zodat ik ze eenvoudig met een palletwagen kan verrijden. Ook zijn ze stapelbaar, zodat ik er een aardige hoogte mee kan bereiken. Maar deze bokken zijn alleen voor grotere beelden; voor kleinere gebruik ik mijn gele schaartafels. Ook daar kan ik de draaischijven prima op kwijt.
Mocht dat te laag zijn dan kan ik er nog een opzetstuk op zetten.
13. Het schuren van het habijt
14. Beeld voltooid; het origineel nog met kleireparaties
Poetsen en schuren
Toen alle details naar mijn zin waren kwam het schuurwerk. Met diamantraspen en schuurstenen heb ik met de hand het hele beeld opgepoetst. Later vond ik het toch nog niet mooi genoeg. Ik ontdekte dat het in deze Udelfanger zandsteen best goed gaat als je het met schuurpapier of schuurlinnen naschuurt met de hand. Het geeft een soort fluwelige afwerking die goed past bij het beeld, en alle krassen van de beitel en de schuurstenen raak je eenvoudig kwijt. Wel is het weer even een geduldwerkje. Ik heb dagenlang op zijn habijt zitten schuren en kon het goed aan mijn vingertoppen merken.
15. hier de voltooide kopie en het origineel zonder klei
16. Het origineel vóór reparatie
Geschiedschrijving achteraf
Aan de achterzijde van het originele beeld waren allemaal verschillende beitelsporen te zien. Ik heb die in de kopie teruggebracht. Maar om duidelijk te maken voor toekomstige generaties heb ik het volgende er ook in gehakt: kopie 2019 k. van velzen
Hiermee moet het voor latere historici makkelijker te duiden zijn wat er dit jaar met dit beeld is gebeurd. Ik durf er namelijk niet op te vertrouwen dat dit blog de eeuwen zal overleven. Misschien het internet niet eens. Men zegt dat een goeie zonne-uitbarsting al genoeg is om al onze elektronica en zelfs de elektrische apparatuur en voorzieningen uit te schakelen. We zullen zien, maar Thomas blijft zo in ieder geval een beetje de geschiedenis bewaken.
Galerij met timelapse van het beeld
-klik op een foto om de grote weergave te bekijken-
-
- 1. het oude beeld is verweerd
-
- 2. aanhelen met plastiline
-
- 3. de blokken steen zijn gearriveerd
-
- 4. het blok in tweeën delen met de kettingzaag
-
- 5. voorzagen onderlijf
-
- 6. bovenlijf voorgezaagd
-
- 7. twee delen + oude beeld
-
- 8. het passend maken van de kop
-
- 9. kop is verlijmd
-
- 10 beginnen met detailleren
-
- 11. hakken vogel en veer
-
- 12. Veel ander werk tussendoor
-
- 13. hijsen om het onderste stuk te kunnen maken
-
- 14. het kopiëren van het onderstuk
-
- 15. habijt schuren en onderzijde afwerken
-
- 16. Het schuren van het habijt
-
- 14. hier het origineel zonder klei
-
- 13. Beeld voltooid; het origineel nog met kleireparaties
Mooi geworden Koen. We hebben het hele verslag vanaf het begin weer gelezen, dat is toch een hele klus geweest.
O, dan zal ik het verhaal de volgende keer maar een heel stuk korter maken! 🙂