de draden zijn tegen de duiven
Na weer een periode gevuld te hebben met allerlei beeldhouwwerk voor derden hebben mijn collega Stide Vos en ik een hele partij beeldhouwwerk voor de Stevenskerk in Nijmegen onder handen gekregen. Ik ben met de consoles aan de slag gegaan. In de gevels van gotische kerken vind je vaak consoles; het zijn voetstukken waar de heiligenbeelden gewoonlijk op geplaatst werden. In dit geval gaat het om het zuiderportaal, een ingangspartij dus. Dat waren traditioneel de rijkst bewerkte gedeelten van de kerk, vol ornamenten en beelden.
Consoles of kraagstenen zijn dus eigenlijk gewoon uítstekende blokken waar een beeld op kan. In de typerende gotiek wordt zo’n blok uiteraard uitgebreid bewerkt met bladmotieven, en hier is dat niet anders. Ik heb ze overigens ook wel gehakt met dierfiguren, profeten, engelen, of met beroepen als steenhouwer, bouwmeester enzovoort.
Maar in dit geval zijn er nooit beelden op de consoles gekomen, en bleven de consoles kaal. Deze gevel is in de jaren ’50 opnieuw opgetrokken in Ettringer tufsteen, en zoals ik al zo vaak eerder gezien heb is Ettringer tuf gewoon niet geschikt voor fijn beeldhouwwerk. Kennelijk is ook deze kerk in de oorlog flink beschadigd geraakt en de keus voor deze tuf is er gewoon een van noodzaak: ook in Duitsland was er grote vraag naar goede tufsteen en de groeven konden het gewoon niet aan. Enkel de mindere tufsteen was voor Nederland te betalen of beschikbaar.
Dus troffen we een sterk verweerde gevel aan toen we kwamen kijken. Alle liggende kantbloemen waren veranderd in druipkaarsen, van de driepassen die aan de binnenzijde van de spitsboog hingen waren uit voorzorg de uitstekende delen al afgezaagd, en ook een aantal kapitelen was aan het verweren.
voorhakken van de bladeren op een console in tufsteen
Stide is nu bezig met nieuwe kantbloemen en ik heb me over de consoles ontfermd. Eerst heb ik het profielwerk gehakt, het steenhouwwerk dus, en nu dus het bladwerk. Ze blijken best leuk om te hakken, omdat de bladvormen een mooie spanningslijn hebben. Het nieuwe beeldhouwwerk wordt ook van tuf, maar het wordt Weiberner tufsteen deze keer. Die is wat fijner en moet langer meegaan. Toch zal uit voorzorg het portaal een afdak krijgen, om de verwering zo sterk te vertragen.
het hagelt, het hagelt…
Het blijft intussen winter, en er komen hagel-, sneeuw- en regenbuien voorbij. Maar zolang het maar niet te hard waait is het goed te doen. De eerste drie weken winter heb ik het altijd een beetje koud, daarna gaat de innerlijke kachel aan en maakt het niet meer uit. Alleen priegelwerk bij -10 gaat niet, dat moet echt binnen. Maar goed, dan bevriest ook de luchtapparatuur en wordt alles moeilijker, dat moet je eigenlijk niet willen. Toch is dit een mooi jaargetijde, en ik neem de kou voor lief omdat ik zo graag buiten in de frisse lucht werk!
Wat weer een mooie opdracht. Proficiat met de manier waarop je je werk toegankelijk maakt. Prachtig om te zien, geweldig je vakmanschap. Waarvan deze keer acte!!! Groet, Koos en Kniltje.