Nog een heiligenbeeld
Zoals je je misschien herinnert heb ik eerder dit jaar het beeld van Thomas van Aquino voor de Sint-Janskathedraal afgerond. Het beeld is intussen geplaatst en ik kon meteen verder met het volgende beeld: Paus Leo de Grote. Het is een ruim honderd jaar oud beeld van een bebaarde man met een tiara, een boek en een Byzantijns kruis. Eerst dacht ik nog dat het Paus Gregorius de Grote moest voorstellen, omdat het glas-in-loodraam achter het beeld een soortgelijke paus weergeeft: ook met boek en Byzantijns kruis en tiara, maar zonder baard en met een duif.
Attila de Hun
Maar uiteindelijk bleek dat ik me toch vergiste, onder meer omdat op de console van dit beeld Attila de Hun staat afgebeeld. In het jaar 452 lag het Hunnenleger klaar bij het Gardameer, met plannen om Rome aan te vallen, maar Paus Leo bezocht hem en praatte het hem uit zijn hoofd. Over overredingskracht gesproken. Paus Gregorius kwam pas honderd jaar later.
Verweringsproces
De twee beelden van Thomas van Aquino vertrokken in een krat naar Den Bosch, waar het nieuwe beeld op de kerk werd geplaatst en het oude beeld in het museum werd bijgezet. Per kerende post kreeg ik het oude beeld van paus Leo terug. Bij het steigerbezoek had ik al gemerkt dat het beeld nog wel bijna alle details had, maar dat de steen er niet al te best aan toe is.
Net als bij Thomas is het beeld gemaakt van Udelfanger zandsteen. Het materiaal is indertijd verticaal toegepast, en dat heeft gevolgen gehad bij de verwering: verticale uitspoelingssporen en het verdwijnen van een aantal plooien van zijn kleed. Ook is het beeld aan de achterkant sterk afgebladderd en als er nu niets gebeurt heb je kans dat over een jaar of tien veel details nog veel sterker aangetast zijn en dat het heel lastig wordt om een goede reconstructie te maken.
Staand leger
Zoals ik heb uitgelegd in het eerste artikel over het beeld van Thomas van Aquino is het niet wenselijk als de lagen verticaal door het beeld lopen. Maar het is niet altijd mogelijk om dat te vermijden. In de steengroeve is de laagdikte niet groter dan zo’n 120 centimeter, en het beeld is minimaal 150 cm. Om die reden heeft men indertijd een liggend stuk steen uitgekozen en dat rechtop gezet. Dat noemt men staand leger. Maar deze keer moet ik een beeld maken met liggend leger, waarin de lagen dus horizontaal lopen. Dat kan alleen als ik ook dit beeld uit twee stukken maak. Een lijf en een stuk met hoofd en schouders.
Voorzagen
Ik had al blokken steen klaar liggen op het erf: een reststuk van het bovenlijf van Thomas en de tweede helft van het blok waaruit ik Serges engel heb gezaagd. Die twee stukken waren niet van mij, maar van de Sint-Jan. Na overleg is besloten dat ik deze twee blokken kon gebruiken voor dit beeld. Ik begon met het reconstrueren van de missende onderdelen met plastilineklei. Aansluitend kwam het voorzagen van het onderlijf, in drie stappen van grof naar fijn. Daarna volgde hetzelfde proces voor het bovenlijf.
Volgende stap
Hierna komt het voorhakken van de twee stukken waar de naad moet komen. Het plan is om de onderste lijn te volgen van het kruis op het kazuifel van de paus. Het zal een lastig klusje worden! Lees het vervolg van deze interessante uitdaging in het volgende artikel over dit beeldā.
