Afgelopen week heb ik een projectje opgepakt waar ik al veel eerder mee begonnen ben.
Zo af en toe doe ik mee aan een inschrijving, maar meestal is de competitie daarvoor heel groot. Zo ook een paar jaar geleden toen een school in Waalwijk een ontwerpje vroeg voor een beeldje van de bosgod Pan, nadat een bronzen beeldje van Pan voor de school gestolen was. Ik heb toen een klein modelletje gemaakt in kunstklei, met het idee om dit in graniet te hakken. Omdat het ontwerpje niet uitgekozen werd, belandde het in een hoekje, maar ik vond het zelf wel een koddig beeldje, en besloot het op 90 cm te vergroten.
Ik heb een model vergroot uit Pirschuim, een makkelijk te bewerken soort isolatieschuim, dat vrij fijn is af te werken. Maar toen ik aan de poten toe was bedacht ik me dat ik niet precies wist hoe bokkenpoten eruit zien.
Gelukkig is er vlak bij mijn atelier ook een zorgboerderij, en daar woont een geit. Een klein geitje. Met toestemming van de beheerders (….? Wat doet die gekke beeldhouwer bij onze geit?) ben ik naar het geitje gegaan in de hoop haar zo ver te krijgen dat ze uit het hok zou komen, maar ze had niet veel zin. Ze vond mij maar eng, geloof ik.
Hierboven mijn ‘beste’ foto! 
Maar ik wist genoeg, en ik zat er niet ver naast. Ik was natuurlijk al vaker in de buurt van een geit geweest (ik denk wel dat de geit weer aan een pedicure toe is…). Gelukkig is er ook altijd nog internet, met een onvoorstelbare databank aan plaatjes.
Daarna ben ik met gips aan de slag gegaan. Er zit nog heel wat werk in, maar ik heb er lol in, omdat het best een heel vrolijk beeldje kan worden voor ergens in een tuin. Ik zie het al helemaal voor me in rood graniet.
Zó’n leuk project en verhaal, Koen!