Een keienboom voor de woongroep
Vandaag is in Amersfoort een nieuwe woongroep voor jongeren met een licht verstandelijke beperking feestelijk geopend. Ik ben de laatste tijd (pro deo) betrokken geweest bij een aantal zaken in het nieuwe woonhuis, waaronder de keienboom en de zwerfkei in de tuin. Lees hier↑ een eerder bericht over de kei.
De keienboom was een bijzonder project voor mij, omdat ik allerlei zaken tegenkwam die ik normaal niet doe. Het is een heel verhaal, dus laten we bij het begin beginnen!
De dolle jonker in 1661
Iedere Amersfoorter kent het verhaal van de dolle jonker en de Amersfoortse kei. Of tenminste, hij/zij zou het moeten kennen. In het kort gaat het zo: Jonker Everard Meyster maakt met zijn studievrindjes een wandeling over de Leusderhei en treft daar een enorme zwerfkei, die uit de grond steekt. Na enige speculatie over de herkomst van die kei gaat de jonker een weddenschap aan dat de kei gemakkelijk te verplaatsen zou zijn. Hij krijgt 400 Amersfoorters zo gek dat ze met veel plezier en onder belofte van veel bier en krakelingen de kei van 7 ton op een kar hijsen en onder gejuich de stad in brengen. Een man verloor nog zijn benen, maar dat mocht de pret niet drukken.
De steen is vervolgens te bezichtigen op de Varkensmarkt. Later schrijft de jonker een spotdicht over de goedgelovige Amersfoorters, waarna de kei uit schaamte begraven wordt. Pas in 1903 wordt de kei weer opgegraven. Tegenwoordig is de kei nog steeds te zien aan het begin van de Arnhemsestraat. Vlakbij de woongroep.
Echte Amersfoortse keien
Amersfoorters hebben sinds die dag de bijnaam ‘Keitrekkers’ en de stad zelf heet ook wel de Keistad. Dus wat was een geschiktere naam voor de toekomstige bewoners dan De Keienklup?
Bij een van de bijeenkomsten van de Klup heeft iedere bewoner een eigen steen beschilderd. En die bleven ergens in een mandje liggen in het huis. Wel jammer, vond het bestuur, en al pratend ontstond er een idee voor een kunstwerk, een boom met deze keien als blaadjes. Kei en Eik.
Wie nou ook alweer wat heeft bedacht weet ik allang niet meer, maar het kwam uiteindelijk in de uitvoering tot een samenwerking tussen mij en schilderes Sandra Nanning, die al heel veel muurschilderingen heeft gemaakt, ook van bomen. Sandra zou een grote boom in het trappenhuis gaan schilderen, en ik zou de stenen vastmaken aan RVS boomblaadjes.
Boomblaadjes maken
Ik kocht een plaat RVS en zaagde daar de vorm van de blaadjes uit. Daarna kwam er een gat in het midden en een vouw over de lengte. Ik klopte de bladhelften rond over een dikke buis om het bladeffect te krijgen, en laste een verlengde moer M8 aan de achterzijde. Daarin laste ik weer een stuk draadeind vast, waarmee ik het blad in de muur kan vastzetten. Het is een wat omslachtige constructie, maar nu heeft elk blad een moer waarin ik een steen kan schroeven.
-klik op een foto voor de diashow-
In elke steen moest een gat geboord worden. En er waren harde bij! Kalksteen kan ik boren zonder te kloppen, maar een stuk graniet kun je niet met een hamerboor boren. Dan breekt-ie in tweeën. Dus heel veel van die stenen heb ik met een diamantfreesje geduldig moeten frezen. 32 stuks, dus ik was wel even bezig.
Een knots van een boom in het trappenhuis
Sandra ging vervolgens aan de slag op de achtermuur van het trappenhuis. Ze schilderde één grote boom, vanaf de begane grond doorlopend tot de tweede verdieping. Hij liep ook over in de twee zijwanden, zodat hij goed imposant aanwezig is. Onderin staan de namen van de initiatiefnemers van het project en van de architect en de eigenaren van het pand die er zoveel werk in hebben gestoken.
Op de eerste verdieping een gedicht over de boom die zo goed kon loslaten. En over de bovenste twee verdiepingen de keien van de bewoners, kriskras door elkaar, elk op hun eigen roestvrijstalen boomblad.
Mocht het nodig zijn dan kunnen ze er weer uit geschroefd worden, en er zijn nog vier plekken over voor toekomstige bewoners.
De Boom in het bos
De boom in het bos
liet in de herfst alles los
Alles liet hij gaan
Hij fluisterde zacht:
‘loslaten is nodig
om sterker in het leven te staan’
Plaatsing van de kei met huisnummers
Een week eerder heb ik hier ook de zwerfkei geplaatst die ik onlangs heb voorzien van huisnummers. De kei kwam in de voortuin, naast de ingang. Ik had de bijna 500 kg zware kei achterin mijn bestelautootje vervoerd. Ik kon hem met een motorbloktakel die ik in een aanhangwagen had meegenomen eruit takelen. Daarna was het alleen nog een kwestie van planken leggen en hem in de tuin planten.
Kei en eik
Deze kei was niet het enige dat geplant werd; later die week werd nog een jonge eikenboom (Quercus Robur) aangeplant als dank aan de architect en de twee projectontwikkelaars. Omdat een eik hier wel 450 jaar oud kan worden hopen we dat zowel de woongroep als de eik een lang leven beschoren zijn.
Hoi Koen,
Een inwendige letter in graniet kun je schilderen of met bladgoud bekleden. Dan heb je geen last met nat weer.
Groet,
Niek
Uiteraard, maar dit is een opliggende letter. Maar ook die kun je vergulden, alleen is het iets kwetsbaarder