Gezichtsverlies
(Tweehonderdste bericht op dit blog!)
Uit de tuin van Landgoed Singraven in Denekamp kreeg ik deze week een een faun over het erf. Het was een vrolijk kereltje met een panfluit op zijn buik. Alleen had hij gezichtsverlies geleden; kennelijk was er iets op gevallen want de hele rechterkant van zijn gezicht ontbrak. Wat er van over was lag keurig verpakt in een bakje naast hem op zijn pallet.
Wat te doen? De vraag die me gesteld werd was dat hij zoveel mogelijk in oude staat hersteld moest worden. Ik had een blok nieuwe zandsteen meegekregen.
Verweerd
Maar eigenlijk is deze steen gewoon op. Het beste zou zijn dat er een kopie van komt in nieuwe steen, en dat de oude dan ergens binnen wordt opgesteld waar hij nog eeuwen mee kan. Zoals hij er nu bij staat, is hij sterk in verval. Hij had een diepe scheur langs het leger (de afzettingsrichting van de steen) in zijn achterhoofd, andere scheuren beginnen zich te vormen, en de huid van de steen verliest zijn scherpte en wordt korrelig. Als altijd is dit een kwestie van afwegen tussen kosten, waarde, historische overwegingen en emotionele waarde.
Herstelde Faun
In dit geval mocht ik de faun herstellen. Ik verlijmde de stukken en boetseerde met herstelmortel het gezicht weer compleet. Om de huid van de rest van de steen te imiteren heb ik het herstelwerk niet al te scherp gemaakt, zodat het naadloos in de rest opgaat. De scheur in het achterhoofd is voorzichtig open gemaakt en aangegoten met gietmortel voor natuursteen. Daarna is ook de oppervlakte van deze scheur aangeheeld met restauratiemortel. Ten slotte is het beeld gereinigd en zijn de reparaties op kleur gebracht.
Dit was niet de eerste faun voor een kasteel; eerder heb ik een complete tuinbank met faunen gerestaureerd voor kasteel Twickel.
