Beer met honingpot (luchtboogbeeld)

De beer die geen beer leek

En toen kwam de beer met zijn lange snuit en die blies… nee die at alle honing op. Deze ‘beer’ was het volgende luchtboogbeeldje van de Eusebiuskerk in Arnhem die gekopieerd moest worden. Alleen moet je wel heel erg goed kijken om er een beer in te ontdekken. Ik ben momenteel, voor degenen die het nog niet weten, 96 tufstenen luchtboogbeeldjes aan het vervangen in nieuwe Muschelkalksteen.

Gebroken

Het ritueel mag inmiddels bekend zijn: repareren van het origineel, blok nieuwe steen op de zaagmachine plaatsen en het beeld voorzagen. Dan de geprofileerde delen onderaan hakken en scharreren, daarna de beer hakken en tenslotte alles detailleren en afwerken.

Deze beer was net als een aantal andere luchtboogbeeldjes ook al een keer gebroken en weer verlijmd. Hij had een duidelijke breuklijn over zijn middel en de honingpot in zijn klauwen lag in stukjes op de pallet. Na het lijmen en het weer opboetseren van ontbrekende delen met plastiline-klei (die nooit hard wordt) heb ik het nieuwe blok steen op de zaagmachine geplaatst en ben ik het hele beeld nauwkeurig gaan nazagen. Dat scheelt me enorm veel werk: ik hoef niet alle overbodige steen met hamer en beitel weg te slaan, ik hoef het niet met een haakse slijper te zagen (veel stof en herrie) en het allerbelangrijkste: het scheelt me dagen zo niet weken meetwerk. En daar heb ik een hekel aan, zoals je in dit bericht kunt lezen.

Dit stuk steen was vooral onderin een heel stuk grover en opener dan ik gewend ben. Het was dan ook niet makkelijk om te detailleren.

Goeie reis!

De groep van vijf luchtboogbeelden die ik de afgelopen tijd heb gemaakt kon ook de deur uit. Het is meteen een stuk ruimer op mijn erf, en ik denk dat diverse chauffeurs er onderweg nog plezier aan beleefd hebben, achter de vrachtwagen van Slotboom Steenhouwers aan (het wordt alleen weer tijd om de wagen te wassen, Hans!).