←Naar het eerste bericht over dit project
Je staat er vaak niet bij stil, maar als je een beeld uit een blok steen hakt, blijft er maar een klein gedeelte over. Ik heb weleens uitgerekend dat je al gauw 70 procent van het blok in de puinbak mietert, en soms is dat nog wel meer.
In dit geval woog het blok Anröchter Grünstein (ze noemen het vaak dolomiet) voor de varens 3,5 ton, omdat ik een ruw blok had genomen. Als ik een blok op maat had genomen, was het ongeveer 2200 kilo geweest.
Ik denk dat ik op 600 kilo uitkom, dus dat is iets meer dan 17 procent wat er van overblijft. Normaal neem je een op maat gezaagd blok, dus dat betekent dat ze bij de steengroeve al een heleboel steen als puin weggooien (de kroetkant, niet-haakse stukken, slechte stukken, en wat er overbemeten was bij het kloven).
De meeste mensen vinden het jammer dat je zoveel grondstoffen weggooit. Ergens is dat ook wel zo, maar aan de andere kant is dat nou juist beeldhouwen: een vorm maken door het overtollige weg te halen. En dat overtollige komt in de vorm van puin, het is niet anders. Met een computergestuurde draadzaag zou je misschien nog wel grotere reststukken kunnen bewaren, maar die zijn dan incourant en belanden vaak na een periode van opslag alsnog in de puinbak.
Eigenlijk is dit wel een triviaal onderwerp; gewicht zegt uiteraard niets over de vorm van een beeld en al helemaal niets over schoonheid. Hooguit zegt het iets over het proces. Dat is wat ik zo prettig vind aan beeldhouwen: het is een proces met heel veel ambachtelijke uren tussen het scheppen door. Ik hoef niet voortdurend alleen maar mijn creatieve kanten aan te spreken, ik mag ook vaak genoeg simpelweg hakken, en dat geeft een mooie balans. Hoeveel herrie al dat gezaag en die compressor ook maken, ik merk dat het puur fysiek bezig zijn voor mij een groot deel uitmaakt van het plezier in het beeldhouwproces.
Indertijd toen ik de steenhouwersopleiding volgde, merkte ik dat al dat slaan op die beitel en die steen een zekere rust teweeg brengt. Met iedere klap sla je er iets van je onrust uit. Iemand die een steenhouwer weleens heeft zien frijnen zal begrijpen wat ik bedoel. Ik denk weleens dat beeldhouwen een goeie therapievorm zou kunnen zijn voor overspannen managers. Misschien iets voor de toekomst.